Υπογονιμότητα
Ως υπογονιμότητα ορίζεται η αποτυχία επίτευξης φυσιολογικής εγκυμοσύνης μετά την πάροδο δώδεκα μηνών σεξουαλικών επαφών χωρίς προφύλαξη και αφορά το 10 έως το 15% των ζευγαριών.Στην προσέγγιση των αιτιών της υπογονιμότητας καθοριστικό ρόλο δεν παίζουν μόνο ανατομικές ή ορμονολογικές ανωμαλίες αλλά και παράγοντες ψυχολογικοί, ψυχοκοινωνικοί, διατροφικές συνήθειες, η ποιότητα της ζωής. Πώς το οξειδωτικό στρες επηρεάζει τη γονιμότητα της γυναίκας και πόσο ευεργετικές είναι οι αντιοξειδωτικές ουσίες. Η δράση των ελευθέρων ριζών (ΕΡ), των δραστικών μορίων οξυγόνου από τη μια και η αντιοξειδωτική κατάσταση του οργανισμού από την άλληδιαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ικανότητα αναπαραγωγής της γυναίκας. Από το βαθμό ωρίμανσης του ωοκυττάρου ως τη γονιμοποίηση του, από την ανάπτυξη του εμβρύου μέχρι την κύηση και τον τοκετό. Αποβολές πρώτου τριμήνου, μύλη κύηση, εμβρυϊκές παθήσεις, πρόωρος τοκετός, προεκλαμψία, διαβήτης κύησης έχουν να κάνουν με την ποιότητα ζωής του ζευγαριού, με φυσικούς, ψυχολογικούς, διατροφικούς παράγοντες και με το life style του ζευγαριού. Στο ιατρείο μας προσεγγίζουμε και αυτή την «αιτία» και όλα τα ιατρικά αίτια φυσικά για αυτό και έχουμε πολύ μεγάλα ποσοστά επιτυχίας απένατι στην υπογονιμότητα.
Ιατρικά Αίτια
Για να τεθεί η διάγνωση και να ακολουθήσει θεραπεία, θα πρέπει να διερευνηθούν έξι παράγοντες:
1. Σαλπιγγικός παράγοντας
Η παθολογία των σαλπίγγων θεωρείται ότι ευθύνεται για το 20 έως 40% της μειωμένης γονιμότητας στις γυναίκες. Στους πυελικούς παράγοντες που συμμετέχουν στην παθογένεση συμπεριλαμβάνονται τα επακόλουθα της πυελικής φλεγμονής, η ενδομητρίωση και η μετεγχειρητική συμφυτική νόσος. Επίσης μια κύρια πηγή της σαλπιγγικής νόσου είναι τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα και ιδιαίτερα η γονοκοκκικής και χλαμυδιακής αιτιολογίας.
2. Ωοθυλακιορρηξία
Η ωρίμανση του ωοθυλακίου στηρίζεται πάνω στην δράση των δύο υποφυσιακών ορμονών , της θυλακιοτρόπου (FSH) και της ωχρινοτρόπου (LH) .Η φυσιολογική λειτουργία του κύκλου καθορίζεται από την ορμονική σχέση μεταξύ των ωοθηκών και του υποθαλαμουποφυσιακού συστήματος , μέσω των μηχανισμών παλίνδρομης ρύθμισης .Οποιαδήποτε διαταραχή στην αλληλουχία των ορμονικών φαινομένων οδηγεί σε διαταραχή ανάπτυξης του ωοθυλακίου. Η ύπαρξη ωοθυλακιορρηκτικών κύκλων βεβαιώνεται από το ιστορικό, τη μέτρηση βασικής θερμοκρασίας σώματος και την βιοψία του ενδομητρίου. Επιβεβαιωτική μαρτυρία έχουμε επίσης από τα επίπεδα των ορμονών του αίματος (FSH,LH,οιστρογόνα και προγεστερόνη) και από την εκτίμηση της τραχηλικής βλέννης .
3. Τραχηλικός παράγοντας
Οι εκκρίσεις του κόλπου φυσιολογικά έχουν pH μεταξύ 3-5 .Αντίθετα οι εκκρίσεις του τραχήλου έχουν pH 7 έως 8 και προστατεύουν τα σπερματοζωάρια προσφέροντας τους χώρο αποθήκευσης, προστασίας και βελτίωσης της κινητικότητας τους. Εάν υπάρχει φλεγμονή στη βλέννα, δυσκολεύεται η διαπερατότητα από το σπέρμα, καθώς και η προοδευτική κινητικότητα. Μυκόπλασμα έχει βρεθεί σε μεγάλο ποσοστό σε ασθενείς με στειρότητα.
4. Ενδομητρικοί παράγοντες
Αν και η μήτρα παίζει σπουδαίο ρόλο στην διατήρηση της εγκυμοσύνης , πολύ σπάνια αποτελεί αίτιο στειρότητας. Μερικές φορές εν τούτοις φλεγμονές ,ινομυώματα , συγγενείς ανωμαλίες και συμφύσεις μπορούν να επιδράσουν την γονιμότητα.
5.Περιτοναϊκός παράγοντας
Ο παράγοντας αυτός περιλαμβάνει ασθένειες ή βλάβες που επηρεάζουν την κινητικότητα των σαλπίγγων ,την ωοθυλακιορρηξία και την μεταφορά του ωαρίου στη σάλπιγγα .Οι πιο κοινές από τις ασθένειες αυτές είναι η πυελική φλεγμονή , σαλπιγγοωοθηκικές συμφύσεις και η ενδομητρίωση.
6. Ανδρικός παράγοντας
Ο ανδρικός παράγοντας ενοποιείται για το 30 εως 50% των περιπτώσεων της υπογονιμότητας των ζευγαριών .Έτσι πρέπει να λαμβάνεται ιστορικό του συζύγου , να γίνεται φυσική εξέταση και εξέταση του σπέρματος τουλάχιστον δύο φορές.
Προσεγγίζουμε την κάθε περίπτωση διαφορετικά και αυτό μας κάνει ,απο τις γνώσεις και την εμπειρία του γιατρού, να καταλήγουμε στο καλύτερο αποτέλεσμα.
